Dat het afgelopen jaar bijzonder is geweest, dat hoef ik niemand uit te leggen. Voor ons als topsporters is dat zeker niet anders. Toch hebben wij ook te maken met dingen die niet iedereen heeft, zoals het niet doorgaan van wedstrijden waar je naartoe werkt. Nu de EK in Minsk niet doorgaan en ook de wereldkampioenschappen een andere locatie krijgen, leek het mij een mooi moment voor een nieuwe blog, om eens over mijn ervaringen te vertellen.
Wij hebben al redelijk weinig wedstrijden in een jaar, maar dat is wel waar je het voor doet. Als die dan allemaal wegvallen, moet je je dus op een andere manier motiveren. Na een voor mij lastige tijd, moest ik van ver komen, dus er was ook nog veel te verbeteren in het afgelopen jaar. Dit was soms juist ook wel eens lastig. Vragen als; ‘Kan ik het nog wel?’ borrelden op. Toen ik op een gegeven moment zag dat het in het krachthonk beter ging en ook de tijden op de baan er weer toe deden, kreeg ik dat vertrouwen weer terug. Mijn motivatie hield ik mede daardoor; ik kon het nog en ik kon beter worden dan ooit tevoren.
Daarbij kwam dat er wel een aantal wedstrijden gepland stonden. We zouden in oktober het EK hebben, in februari nog een EK (door het nieuwe format), wat gevolgd zou worden door drie Nations Cup wedstrijden. Eind vorig jaar dachten we dat die Nations Cup’s en het EK in februari nog wel door zouden gaan. Daar hebben we ons toen dus ook op gefocust. Helaas is er van dit alles niks doorgegaan en hebben we ons moeten focussen op belangrijke trainingen. In deze trainingen probeerden we het gevoel van een wedstrijd na te bootsen om zo toch het beste uit onszelf te halen. Al met al is het een periode geweest waarin we heel flexibel moesten zijn.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Toch wel het lastigst in deze coronatijd vond ik het dat de wedstrijden soms eerst door leken te gaan en vervolgens ongeveer een maand van te voren toch werden afgelast of dat we er niet naartoe gingen. Ik richt me vooral op de teamsprint op dit moment en dat is sinds vorig jaar met drie vrouwen. We zijn hier hard aan aan het werken en het zou leuk zijn als we konden zien waar we staan tegenover de rest van de wereld. Van de andere kant is een positief punt ook juist dat ik heb geleerd dat ik mezelf goed kan motiveren, hoe onvoorspelbaar de komende periodes ook zijn.
Het heeft ervoor gezorgd dat het nu ook goed gaat. Op dit moment rijd ik harder dan ooit tevoren. Ik heb al mijn persoonlijke records verbeterd in het laatste half jaar en er zit nog steeds progressie in. En ik heb het Nederlands record op de tweede ronde in de teamsprint. Dit zegt mij dat ik, hoe gek dit laatste jaar ook geweest is, flinke stappen vooruit heb gezet en er nog meer te halen valt. Nu hoop ik dat ook snel in wedstrijden te kunnen laten zien.
Daar over gesproken; het lijkt erop dat we van 8 tot en met 11 juli een Nations Cup wedstrijd in Sint Petersburg in Rusland gaan hebben. Dat is ook mijn eerste doel. Hierna hebben we één of twee weken vakantie, niet al te lang dus, en dan gaan we alweer toewerken naar het EK en WK. Die zijn allebei in oktober, twee weken achter elkaar. Het uiteindelijke hoofddoel blijft daarnaast goud bij de Olympische Spelen in Parijs in 2024. Mijn zomer zal dus uit veel trainen gaan bestaan.
Hetty
Foto’s: Gert Bonestroo / Tim de Boer